مقدار گرمای خروجی از رادیاتور تا حد زیادی توسط سطح آن تعیین می شود. زمان گرم شدن و سرد شدن بر نحوه استفاده ما از هر نوع رادیاتور تأثیر می گذارد. رادیاتورها معمولاً از سه نوع متریال ساخته می شوند: آلومینیوم، فولاد و چدن. آلومینیوم خاصیت گرم شدن و سرد شدن سریع را دارد که باعث کنترل آسان آن شده و به آب کمتری برای کار نیاز دارد و باعث صرفه جویی در هزینه می شود. با این حال، در طراحی هایی که می توان با آن ساخت محدودیت هایی وجود دارد.
رادیاتورهای فولادی محبوب ترین نوع در انگلستان هستند و سال هاست که مورد استفاده قرار می گیرند. رادیاتورهای پنلی استاندارد اغلب دارای باله های اضافی برای ایجاد سطح بیشتر هستند، در حالی که مدل های طراحی شده از یک، دو یا حتی سه مجموعه لوله برای دستیابی به نتیجه مشابه استفاده می کنند. این به شما امکان می دهد از رادیاتوری با اندازه مشابه رادیاتوری که فقط یک مجموعه لوله یا بدون باله دارد، گرمای بیشتری بگیرید.
رادیاتورهای چدنی برای مدت طولانی گرما را نگه می دارند و توزیع گرما را به طور یکنواخت و ثابت انجام می دهند، اما گرم شدن آنها در ابتدا زمان بیشتری می برد و برای پر کردن سیستم به حجم بیشتری از آب گرم نیاز دارند.
معمولاً فرمت های عمودی یا افقی بر میزان گرمای آزاد شده تأثیر نمی گذارند، آنها به سادگی از فضای شما بهترین استفاده را می کنند. خروجی هر رادیاتوری که خریداری می کنید باید بر اساس استانداردی به نام EN442 در آزمایشگاهی تایید شده فهرست و آزمایش شود، این بدان معنی است که می توانید روی رادیاتور برای تأمین گرمای مورد نیاز خود حساب کنید. خروجی ها با دمای آب تنظیم شده که سیستم گرمایش معمولی را تکرار می کند، آزمایش می شوند، بنابراین می توانید هر گزینه را به طور مساوی مقایسه کنید، این فرمول عددی را به ما می دهد که عدد دلتا T نامیده می شود، دلتای استاندارد انگلستان برای سیستم های گرمایش T50 است. امروزه برخی از سیستم ها از جریان دمای پایین تر (مثلاً از پمپ های حرارتی) استفاده می کنند که نتایج دلتای T متفاوتی را ایجاد می کند و می توانید یک محاسبه تبدیل انجام دهید تا بفهمید چقدر گرما توسط همان رادیاتور با استفاده از این دماهای پایین تر ارائه می شود.
