انتخاب نوع پنل:
فضای در دسترس هنگام انتخاب رادیاتور اهمیت دارد. یک رادیاتور با پنل دوتایی گرما بیشتری نسبت به یک رادیاتور با پنل تکی با همان اندازه تولید می‌کند. زمانی که به رادیاتور قوی‌تری نیاز دارید، به سراغ رادیاتورهای دو پنلی بروید. برای مثال، یک رادیاتور تک پنلی با طول ۵۰.۸ سانتی‌متر (حدود ۵۰۰ میلی‌متر) و عرض ۵۰.۸ سانتی‌متر، ۱۳۳۳ واحد حرارتی بریتانیا (BTU) گرما تولید می‌کند. رادیاتور دو پنلی با همان اندازه، ۲۵۹۷ واحد BTU گرما تولید می‌کند.
چند رادیاتور برای اتاق‌های بزرگ‌تر:
گرم کردن اتاق‌هایی که هر ضلع آن‌ها بیشتر از ۵.۵ متر (۶ متر) است، دشوار است. اتاق‌های بزرگ‌تر زمانی که فضایی برای دو یا چند رادیاتور در نظر گرفته شود، گرما را به طور بهتری دریافت می‌کنند. اضافه کردن رادیاتور دوم، میزان گرمای مورد نیاز را که قبلا بر عهده یک رادیاتور بود، نصف می‌کند. این به این معنی است که شما می‌توانید رادیاتورهای کوچک‌تری را نگه دارید که دمای یکنواختی را در کل اتاق حفظ کنند. رادیاتورها باید در طرف‌های مقابل اتاق قرار داده شوند. به این ترتیب، آن‌ها گرما را به طور مساوی در اتاق پخش می‌کنند.
استفاده از رادیاتور چدنی برای گرمایش تدریجی:
رادیاتورهای چدنی دیگر به طور گسترده تولید نمی‌شوند، اما برخی از شرکت‌ها هنوز آن‌ها را ارائه می‌دهند. رادیاتورهای چدنی علاوه بر جذابیت سنتی، به آرامی گرم و سرد می‌شوند. رادیاتورهای پنلی مدرن تمایل دارند که کاملاً داغ یا کاملاً سرد باشند، که می‌تواند ناخوشایند باشد. رادیاتورهای چدنی اغلب در خانه‌های قدیمی یافت می‌شوند. رادیاتورهای چدنی آب گرم، به ازای هر فوت مربع کف، ۱۷۰ واحد BTU گرما در ساعت ساتع می‌کنند. رادیاتورهای بخار چدنی، به ازای هر فوت مربع کف، ۲۴۰ واحد BTU گرما در ساعت تولید می‌کنند.
